تاثیر سرمادرمانی بر میزان التهاب و حجم ضایعه متعاقب هیپوکسی در موش بزرگ صحرایی نر

مقدمه : کمبود اکسیژن متعاقب ایسکمی منجر به تغییرات زیان آوری در ساختار و عملکرد مغز میشود. کاهش یا قطع جریان خون به قسمتی از مغزمنجر به ایجاد ایسکمی مغزی  موضعی می شود. کاهش التهاب ، مهار آپوپتوزیس ، ترمیم آکسونهای آسیب دیده و آنژیوژنز عواملی هستند که می توانند به ترمیم بافت عصبی در نواحی آسیب دیده کمک کنند و عوارض ناشی از آن را کاهش دهند. سرمادرمانی  با کاهش ادم و عوارض ناشی از ریپرفیوژن، صدمه سلولی را کاهش میدهد. روش کار : در این تحقیق از 16 راس موش صحرایی نژاد ویستار نر با وزن 250 گرم  در دو گروه  هیپوکسی و گروه سرمادرمانی استفاده شد. برای بیهوشی ازکلرال هیدرات با دوز  400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن استفاده شد که به صورت داخل صفاقی تزریق شد. سپس شریان کاروتید داخلی سمت چپ بصورت موقت و بمدت  یک ساعت قطع گشته و اکسیژن رسانی مختل شد.  با برقراری مجدد جریان خون ، از کیسه یخ بصورت موضعی بر روی گردن موش صحرایی  بمدت نیم ساعت استفاده شد. پس از گذشت 24 ساعت رت ها ذبح شده و نمونه ها با کرزیل ویوله رنگ آمیزی شد. سپس با دوربین دیجیتال Canon و زوم اپتیکال 10 عکس برداری صورت گرفت . ادم مغزی ،حجم ضایعه و مرگ سلولی محاسبه شد و توسط نرم افزاز Spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سلولهای مرده در گروه درمانی کاهش داشته و سلولهای نرمال بیشتر دیده میشود. استفاده از سرمادرمانی موضعی ادم مغزی را کاهش داده است. حجم ضایعه در گروه درمانی نسبت به گروه هیپوکسی بصورت معنی داری کاهش داشته است. بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داده است که استفاده از سرمادرمانی موضعی حجم ضایعه و آسیب مغزی متعاقب آن را بواسطه کاهش عوارض ریپرفیوژن کاهش میدهد. با استفاده از نتایج  بدست آمده از این تحقیق میتوان نتیجه گرفت  که استفاده از سرمادرمانی موضعی اثری همانند داروهای کاهنده دما در بدن داشته و میتواند اثر مطلوب را ایجاد کند بدون اینکه اثر سیستمیک در بدن داشته و استفاده طولانی مدت آن آسیب رسان باشد و علاوه بر آن استفاده از آن به سهولت صورت گرفته و در دسترس می باشد و میتواند بعنوان درمان اولیه و همزمان با درمانهای دیگر بکار گرفته شود